I. intr., to be anxious or thoughtful, to be in doubt: folld. by ὡς, etc., μερμήριζε κατὰ φρένα, ὡς Ἀχιλῆα τιμήσῃ was debating how he should . . , Il. 2.3; μερμήριξε . . , ὅππως ἐξαπάφοιτο Διὸς νόον 14.159; μερμήριζεν, ὅπως ἀπολοίατο πᾶσαι νῆες Od. 9.554: more freq. διάνδιχα μερμήριξεν, ἢ . . , ἦε . . debated anxiously whether . . , or . . , Il. 1.189; μερμήριξε δʼ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, ἢ . . , ἦ . . 5.671; δίχα δὲ φρεσὶ μερμήριζεν, ἢ . . , ἦ . . Od. 22.333; δίχα θυμὸς ἐνὶ φρεσὶ μερμηρίζει, ἢ . . , ἦ . . 16.73: c. aor. inf., διάνδιχα μ., ἵππους τε στρέψαι καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι debated anxiously with himself, whether to turn back and fight (or not . . ), Il. 8.167, cf. Od. 10.438: with inf. in first clause and ἦ in second, μερμήριξε . . κύσσαι καὶ περιφῦναι . . , ἦ πρῶτʼ ἐξερέοιτο 24.235 sq.: c. acc. rei, ἦ τιπερὶ Τρώων . . μερμηρίζεις; Il. 20.17.

II. trans., devise, contrive, πολλὰ φρεσὶ μερμηρίζων Od. 1.427; ἀεικέα μ. 4.533, al.; δόλον . . ἐνὶ φρεσὶ μ. 2.93; φόνον ἡμῖν μερμηρίζει ib.325; εἰ δύνασαί τινʼ ἀμύντορα μερμηρίξαι 16.256.—Ep. Verb, censured in Prose by Luc. Hist.Conscr. 22, Bis Acc.2.