LogeionPerseus analysis of ἀπόλεσσαν:
ἀπόλλυμι (destroy utterly, kill): aor ind act 3rd pl (homeric ionic)
LSJ entry
ἀπόλλῡμι
ἀπόλλυμι or ἀπολλύω (
Th. 4.25,
Pl. R. 608e,
Arist. Pol. 1297a12,
but f.l. in Men. 580;
the form is rejected by Phryn. PSp.10 B., Moer. 12),
impf. ἀπώλλυν A. Pers. 652(lyr.), S. El. 1360,
ἀπώλλυον And. 1.58:
fut. ἀπολέσω, Ep. ἀπολέσσω, Att. ἀπολῶ, Ion. ἀπολέω Hdt. 1.34,
al.: aor. ἀπώλεσα, Ep. ἀπόλεσσα:
pf. ἀπολώλεκα:—freq. in tmesi in Ep.;
Prep. postponed in Od. 9.534:—
Α. stronger form of ὄλλυμι, destroy utterly, kill, in Hom. mostly of death in battle, ἀπώλεσε λαὸν Ἀχαιῶν 11.5.758,
al.; ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν ib.1.268;
also of things, demolish, lay waste, ἀπώλεσεν Ἴλιον ἱρήν ib.5.648,
etc.; generally, βίοτον δʼ ἀπὸ πάμπαν ὀλέσσει will waste my substance, Od. 2.49;
οἵ μʼ ἀπωλλύτην sought to destroy me (
impf. sense), S. OT 1454;
in pregnant sense, ἐπεί με γᾶς ἐκ πατρίας ἀπώλεσε drove me ruined from . .,
E. Hec. 946;
τῆς παρʼ ἡμέραν χάριτος τὰ μέγιστα τῆς πόλεως ἀ. for the sake of . .,
D. 8.70.
II. lose, πατέρʼ ἐσθλὸν ἀπώλεσα Od. 2.46,
cf. Il. 18.82,
Democr. 272;
ἀπώλεσε νόστιμον ἦμαρ Od. 1.354;
ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι lose oneʼs life, 11.16.861,
Od. 12.350;
θυμὸν οὐκ ἀπώλεσεν loses not his spirit, S. El. 26;
ἔλεον ἀπώλεσεν 11.24.44;
freq. of things, ἡ τοῦ πλέονος ἐπιθυμίη τὸ παρεὸν ἀπόλλυσι Democr. 224;
ἵππους ἑβδομήκοντα ἀπολλύασι Th. 7.51;
ἀπώλεσαν τὴν ἀρχὴν ὑπὸ Περσῶν X. An. 3.4.11,
cf. 7.2.22;
μηδὲν ἀπολλὺς τοῦ ὄγκου Pl. Tht. 155c;
ἀ. οὐσίαν, = ἀπόλλυσθαι, Id. Prm. 163d.
B. Med.,
ἀπόλλῠμαι:
fut. -ολοῦμαι, Ion. -ολέομαι Hdt. 7.218:
aor. 2
-ωλόμην:
pf. -όλωλα, whence the barbarous impf. ἀπόλωλο Ar. Th. 1212:
plpf. in Att. Prose sts. written ἀπωλώλειν in codd., as Th. 4.133,
7.27:—
perish, die, 11.1.117,
etc.; cease to exist, opp. γίγνεσθαι, Meliss. 8,
Pl. Prm. 156b,
etc.: sts. c. acc. cogn., ἀπόλωλε κακὸν μόρον Od. 1.166;
ἀπωλόμεθʼ αἰπὺν ὄλεθρον ib.9.303:
c. dat. modi, ἀπώλετο λυγρῷ ὀλέθρῳ (v.l. λυγρὸν ὄλεθρον) ib.3.87;
ἀ. ὑπό τινος Hdt. 5.126;
simply, to be undone, αὐτῶν . . ἀπωλόμεθʼ ἀφραδίῃσιν Od. 10.27;
ἀπωλώλει τῷ φόβῳ μή . . X. Cyr. 6.1.2:
freq. in Att.,
esp. in pf.,
ἀπόλωλας you are lost, Ar. Nu. 1077;
ἀπωλόμεθʼ ἂν εἰ μὴ ἀπολώλειμεν Plu. 2.185f;
ἱκανὸν χρόνον ἀπολλύμεθα καὶ κατατετρίμμεθα Ar. Pax 355;
βλέπειν ἀπολωλός Philostr.Jun. Im. 2:—as an imprecation, κάκιστʼ ἀπολοίμην εἰ. . Ar. Ach. 151,
al.; κακὸς κακῶς ἀπόλοιθʼ ὅστις. . Eub. 116;
ἐξώλης ἀπόλοιθʼ ὅστις. . Men. 154;
ἀπολλύμενος, opp. σῳζόμενος, Isoc. 6.36,
cf. Plu. 2.469d: freq. in part. fut.,
κάκιστʼ ἀπολούμενε o destined to a miserable end! i.e. o thou villain, scoundrel, knave! Ar. Pl. 713,
cf. 456,
Ach. 865,
Pax 2;
ὁ κάκιστʼ ἀνέμων ἀ. Luc. DDeor. 14.2.