LogeionPerseus analysis of ἀχνύμενος:
ἀχεύω (grieving, mourning): pres part pass masc nom sg
LSJ entry
ἀχεύω
ἀχεύω and ἀχέω (A) [ᾰ],
Ep. Verbs used in pres. part.,
A. grieving, mourning, ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων Il. 9.612,
Od. 2.23;
κεῖτʼ ἀχέων Il. 2.724;
ἀχέουσά περ ἔμπης Od. 15.361,
cf. Sapph. Supp. 1.11:
c. acc., κῆρ ἀχέων grieving in heart, Il. 5.399;
θυμὸν ἀχεύων ib.869,
18.461,
Hes. Op. 399:
c. neut. Adj.,
πυκινόν περ ἀχεύων Od. 11.88;
μέγʼ ἀχεύων 16.139:
c. gen. causae, τῆς ἀχέων sorrowing for her, Il. 2.694,
18.446;
Ὀδυσσῆος μέγʼ ἀχεύων Od. 16.139;
so ἕνεκʼ ἀλλοτρίων ἀχέων Il. 20.298;
τοῦγʼ εἵνεκα θυμὸν ἀχεύων Od. 21.318;
later ἐπὶ σφετέροις ἀχέουσα παισί A.R. 3.643.
1. in causal sense, vex, annoy, redupl. aor. 2
ἤκᾰχε (but part. ἀκαχών intr., grieving, Hes. Th. 868):
hence redupl. pres. ἀκᾰχίζω, fut. ἀκαχήσω, aor. 1
ἀκάχησα:
c. acc. pers., μέγα δʼ ἤκαχε λαόν Il. 16.822,
cf. Od. 16.427;
ἐμὲ μεγάλως ἀκαχίζεις ib.432;
θανὼν ἀκάχησε τοκῆας by his death, Il. 23.223;
ἑ μάλιστα ἤκαχʼ ἀποφθιμένη Od. 15.357;
ἀκαχήσεις μηλοβοτῆρας h.Merc. 286.
2. Pass.,
ἄχομαι,
ἄχνῠμαι,
ἀκᾰχίζομαι,
imper. ἀκαχίζεο, -ίζεν, Il. 6.486,
Od. 11.486:
pf. ἀκάχημαι 8.314,
Ep. 3
pl. ἀκηχέδαται (with v.l. ἀκηχέαται) Il. 17.637;
imper. ἀκάχησο A.R. 4.1324;
inf. ἀκάχησθαι Il. 19.335;
part. ἀκαχήμενος (accent. as a pres.)
ib.312,
Ep. also ἀκηχέμενος 5.364,
18.29:
plpf. ἀκαχήατο 12.179:
aor. 2, 3
pl. ἀκάχοντο Od. 16.342;
opt. ἀκαχοίμην, -οιτο, -οίμεθα, 1.236,
Il. 13.344,
16.16,
etc.:—in later Ep. pres. ἀκάχονται, impf. ἀκάχοντο, Q.S. 3.224,
5.652:—Constr.: abs., ἄχομαι Od. 18.256,
19.129;
ἄχνυται Il. 18.62;
ἀχνύμενος, like ἀχέων or ἀχεύων, 1.103,
241,
etc.; ἀχνυμένῃ κραδίῃ 24.584;
ἀχνύμενος κῆρ 7.428,
431,
etc.; ἀκαχήμενος ἦτορ Od. 9.62,
etc.; θυμὸν ἀκηχέμεναι Il. 18.29;
ἀκαχήατο θυμόν 12.179:
less freq. c. dat., ἀκαχίζεο θυμῷ 6.486;
also κῆρ ἄχνυται ἐν θυμῷ, ἄχνυτο . . θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν 6.524,
14.38:
c. gen. causae, grieve for, sts. with a part.,
ἀχνύμενός περ ἑταιροῦ, υἷος ἑοῖο, etc., 8.125,
24.550,
etc.; σεῖο . . ἀχνύμεθα φθιμένοιο Od. 11.558,
cf. 14.376,
Il. 16.16;
less freq. c. dat., οὔ κε θανόντι περ ὧδʼ ἀκαχοίμην Od. 1.236;
ἀχνυμένη περὶ παιδί h.Cer. 77:
later c. acc., lament, τὸ δʼ ἄχνυμαι Pi. P. 7.16;
ἀχνύμενος μόρον Ἀντιγόνης S. Ant. 627:
with part.,
ὁρόων ἀκάχημαι Od. 8.314,
cf. Il. 17.637;
μή τι θανὼν ἀκαχίζευ Od. 11.486,
cf. Il. 6.486.—Once in Trag., S.l.c.; never in Prose.