LogeionPerseus analysis of ἅλα:
ἅλς (salt): masc/fem acc sg
LSJ entry
ἅλς 1
ἅλς (A), ἁλός [ᾰ], ὁ:
dat. pl. ἅλασιν (v. infr.):—A. salt, πάσσε δʼ ἁλὸς θείοιο Il. 9.214,
cf. Od. 17.455;
ἁλὸς μέταλλον a salt-mine, Hdt. 4.185;
ἁλὸς χόνδροι lumps of rock-salt, ib.181 :
sg. also Ar. Ach. 835,
Philyll. 28,
Axionic. 8:
more freq. in pl., Od. 11.123,
Hdt. 4.53,
al., etc.:—prov. phrases: οὐ σύ γʼ ἂν . . σῷ ἐπιστάτη οὐδʼ ἅλα δοίης Od. 17.455;
φῄς μοι πάντα δόμεν· τάχα δʼ . . οὐδʼ ἅλα δοίης Theoc. 27.61;
ἅλας συναναλῶσαι, i.e. to be bound by ties of hospitality, Arist. EN 1156b27;
τῶν ἁλῶν συγκατεδηδοκέναι μέδιμνον to have eaten a bushel of salt together, i.e. to be old friends, Com.Adesp. 176;
οἱ περὶ ἅλα καὶ κύαμον, of friends, Plu. 2.684e, cf. Arist. EE 1238a3;
ὅρκον μέγαν, ἅλας τε καὶ τράπεζαν Archil. 96;
ποῦ ἅλες; ποῦ τράπεζαι; D. 19.189;
τοὺς ἅλας παραβαίνειν ib.191; τοὺς τῆς πόλεως ἅλας περὶ πλείονος ποιήσασθαι τῆς ξενικῆς τραπέζης Aeschin. 3.224;
ἁλῶν δὲ φόρτος ἔνθεν ἦλθεν, ἔνθʼ ἔβη ‘light come, light go’, Zen. 2.20;
ἅλασιν ὕει, of great abundance, Suid.