LogeionPerseus analysis of ἐγώ:
ἐγώ (I at least, for my part, indeed, for myself): masc/fem nom/voc 1st sg
LSJ entry
ἐγώ
ἐγώ,
I:
Pron. of the first person:—Ep. mostly ἐγών before vowels (so in Dor.,
before consonants, Epich. 85,
Sophr. 81,
Ar. Ach. 748,
754),
rarely in Trag., A. Pers. 932 (lyr.); Boeot. ἱών A.D. Pron. 51.4:—
strengthd. ἔγωγε,
II. oblique cases from a difft. root, gen. ἐμοῦ,
enclit. μου;
Ion. and Ep. ἐμέο, ἐμεῦ, μευ,
also ἐμέθεν Il. 1.525,
E. Hel. 177 (lyr.); Aeol. ἔμεθεν Sapph. Supp. 23.7;
ἐμεῖο IG 3.1337;
μεθέν Sophr. 20;
Dor. ἐμέος, ἐμεῦς,
Epich. 144;
Boeot. ἐμοῦς Corinn. 37;
also ἐμῶς, ἐμίο, ἐμίω, ἐμίως A.D. Pron. 74.17:—dat. ἐμοί,
enclit. μοι (which may be compared with Skt. gen. me in κλῦθί μοι Il. 5.115,
al.); ὅ μοι πόσις Schwyzer 683 (
Cypr.);
Dor. ἐμίν Epich. 99,
AJA 29.461
(Rhodian, v B. C.),
Ar. Ach. 733,
Theoc. 4.30;
Tarent. ἐμίνη Rhinth. 13:
acc. ἐμέ,
enclit. με;
Cypr. μι Inscr.Cypr. 59,60
H. III. dual, nom. and acc., νῶι,
we two,
Il. 5.34,
etc.; acc. νῶιν Zenod.ad Il. 8.377;
Att. νώ Pl. Phdr. 278b (also Il. 5.219,
Od. 15.475);
νῶε Antim. 39,
Corinn. 5:
gen., dat. νῶιν; νῷν S. Ant. 3;
νῶι dat., Orph. L. 773;
νῶιν, = ἡμῖν, Q.S. 1.213,
etc. IV. pl., nom. ἡμεῖς (
ἡμέες f.l. in Hdt. 2.6,
al., rejected by A.D. Pron. 93.1);
Aeol. ἄμμες Od. 9.303,
Alc. 18.3,
Pi. P. 4.144;
Dor. ἁμές Alcm. 65,
Epich. 42,
Ar. Lys. 168:—gen. ἡμῶν (also ἥμων A.D. Synt. 130.23);
Ion. ἡμέων Hdt. 1.112,
etc.; ἡμείων Od. 24.170,
Herod. 1.46;
Aeol. ἀμμέων Alc. 88,
Milet. 3
No.152.29; ἄμμων ib.74, A.D. Pron. 95.3;
Dor. ἁμέων Alcm. 66;
ἁμῶν [
Epich.]
266,
Ar. Lys. 168,
Theoc. 2.158;
Cret., Boeot. ἁμίων SIG 528.5,
A.D. Pron. 95.21:—dat. ἡμῖν,
in S. also ἡμίν (
ῐ)
(or ἧμιν Aristarch.ad Il. 1.214,
A.D. Pron. 95.3);
also rarely in Com., Phryn.Com. 37,
Ar. Av. 386 (dub.); Aeol. ἄμμῐν, ἄμμῐ,
Il. 1.384,
Alc. 80,
al., Pi. P. 4.155,
A. Th. 156 (lyr.), Milet. 3
No.152; ἄμμεσιν Alc. 100;
Dor. also ἁμίν or ἇμιν,
Alcm. 77,
78,
A. Eu. 347 (lyr.), Ar. Lys. 1081;
with ῑ,
Id. Ach. 821,
Theoc. 7.145:—acc. ἡμᾶς (also ἧμᾰς Od. 16.372);
Ion. ἡμέας Il. 8.211,
SIG 273.25
(Milet., iv B. C.);
ἥμεας Od. 4.294 (cf. Hdn.Gr.2.140);
Aeol. ἄμμε Il. 1.59,
Sapph. 115,
Theocr.8.25; Dor. ἁμέ SIG 1
(Abu Simbel, vi B. C.),
Epich. 173,
Ar. Ach. 759 codd., Lys. 95.—On these dialectic varieties, v. A.D. Pron. 50 sqq. (Cf. Skt. ahám (
ἐγών),
acc. pl. asmā´n;
for νώ cf. Skt. nau):—freq. in answers, as an affirmative, esp. in form ἔγωγε,
S. Tr. 1248,
Pl. Tht. 149b,
etc.; οὗτος ἐ. here am I,
Pi. O. 4.26;
ὅδʼ ἐκεῖνος ἐ. S. OC 138 (lyr.); rarely with Art., τὸν ἐμέ myself,
Pl. Tht. 166a,
Sph. 239b (but ὁ ἐ. the Self, the Ego,
Dam. Pr. 444);
τίς ὢν οὗτος ὁ ἐγὼ τυγχάνω;
Plu. 2.1119a; τί ἐστι φίλος; ἄλλος ἐ. Pythag. ap.Herm. in Phdr.p.166 A.; τί τοῦτʼ ἐμοί; ἡμῖν τί τοῦτʼ ἔστʼ;
Lat. quid mea hoc refert ?
Ar. Th. 498,
etc.; ἐγώ;
in a question, Ar. Eq. 1336,
al.; ἡμεῖς the self,
ἔνθα δὴ ἡμεῖς μάλιστα Plot. 1.1.7.